اثرات لوپوس دیسکوئید محدود به پوست است. هر چند علائم لوپوس سیستمیک مانند درگیری کلیه و قلب در ۱۰% از افراد واجد لوپوس دیسکوئید نیز مشاهده شده است.
فعالیت های هورمونی توضیحی مناسب برای عوامل خطرناک زیر هستند:
حتما بخوانید: آترواسکلروز (تصلب شرایین) چگونه بیماری است؟
بیماری لوپوس با کمک داروهای مختلفی قابل درمان است. البته شدت التهاب و تورم در بافت‌های برخی بیماران باعث مرگ آنها می‌شود. در ادامه به روش‌های درمانی این بیماری می‌پردازیم.
لوپوس می‌تواند باعث نارسایی در عملکرد کلیه شود. وجود خون در ادرار، درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
بیماری لوپوس باعث کندی عملکرد دستگاه گوارشی می‌شود و همین موضوع دلیلی برای تجربه مکرر اسهال، استفراغ و حالت تهوع است.
آنتی بادی های خودکار در خون گردش می ایا بیماری لوپوس کشنده است کنند؛ اما در سلول های خونی بعضی از افراد، دیوارهای نفوذ پذیر وجود دارد و به آنتی بادی ها اجازه عبور کردن را می دهد.
این ضایعات باعث خواهند شد که پوست ضخیم یا زبر شود و در برخی مواقع مانند جای زخم اثر آن باقی می‌ماند.
به عنوان مثال داروی هیدروکسی کلروکین که می تواند: التهاب را کاهش دهد.
برخی از این داروها شامل مواردی هستند که برای درمان حملات ناگهانی و فشار خون بالا استفاده می شوند.
این آزمایش تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها و همچنین میزان هموگلوبین و پروتئین موجود در گلبول های قرمز را اندازه گیری می‌کند.
” در واقع آن ها قادر به زندگی با تجربه ی کمتری از معلولیت و عوارض بیماری هستند.”
وجود پروتئین، سلول های قرمز خونی و بافت های سلولی همگی میزان فعالیت کلیه را نشان می دهند.
برای کنترل بیماری لوپوس ابتدا بهتر است آن را بشناسید و با علائم و راه های درمان آن آشنا شوید.